"Dotyk Julii"- Tahereh Mafi

Julia ma dar. Potrafi zabić dotykiem. Ludzie się jej boją, uważają za dziwadło. Dziewczyna spędza trzy lata zamknięta w jednej z sal szpitala psychiatrycznego. Pewnego dnia do jej celi trafia Adam. Wtedy wszystko się zmienia.
Czy Julia będzie potrafiła docenić swoją moc? Czy znajdzie się ktoś kto jej zaufa i nie będzie się jej bał?

Autor: Tahereh Mafi

Tytuł oryginalny: "Shatter Me"

Gatunek: Dystopia

Wydawnictwo: Moondrive/Otwarte

Tłumaczenie: Małgorzata Kafel

Liczba stron: 330

Rok wydania: 2014

Prawda jest zazdrosną, porywczą kochanką, która nigdy nie śpi, oto, czego mu nie mówię. Nigdy nie będzie dobrze.

Dotyk Julii znają i kochają miliony ludzi na całym świecie. Ja niestety nie mogę zaliczyć się do  fanów tej historii, pomimo tego że myślałam, że tak się stanie.

Styl Mafi jest charakterystyczny. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Mnie on średnio odpowiada. O ile przekreślenia w ogóle mi nie przeszkadzały to górnolotne metafory, jakie nagminnie stosuje autorka mniej więcej w połowie książki stały się męczące.
  
Ogromnym atutem tej powieści jest wiele naprawdę pięknych cytatów. Mądrych, prostych, nieprzesadzonych. Polecam zajrzeć na lubimy czytać i się z nimi zapoznać. Warto.

Rzadko mi się to zdarza, ale po przeczytaniu tej powieści nie zżyłam się z żadnym z głównych bohaterów. Normalnie, gdyby któraś z postaci została postrzelona byłabym wstrząśnięta, a tutaj nie towarzyszyły mi jakiekolwiek emocje.

Julka mnie nie irytowała, może dlatego, że nie była typową płaczką. Miała ciężko w życiu, jej rodzice się jej brzydzili i traktowali jak śmiecia. Ludzie się jej bali, uważali, że jest niebezpieczna. Ona mimo tego wszystkiego była dzielna i nie załamała się. Miała siłę żeby walczyć i za to ma u mnie dużego plusa. 

Spędzałam życie wsunięta między kartki książek. Z braku bliskości z ludźmi budowałam więzi z papierowymi postaciami. Przeżyłam miłość i stratę z powieści historycznych, doświadczyłam dojrzewania przez analogię. Mój świat jest utkaną ze słów pajęczyną, splatającą kończyny, kości i ścięgna, myśli i obrazy. Jestem istotą złożoną z liter, postacią stworzoną przez zdania, wytworem wyobraźni, fikcją.

Adam i Warner są mi totalnie obojętni. Tego drugiego w tej książce nie było zbyt wiele i mam nadzieję, że w kolejnych częściach jego wątek zostanie bardziej rozbudowany. Z tego względu nie miałam kiedy się z nim zżyć, bo po prostu było go za mało ( a jak był to został przedstawiony jako psychol).
Adam jest dla mnie bezpłciową postacią. Niby troskliwy i kochający brat, ale coś mi w nim nie pasuje. Sama nie wiem dlaczego. Momentami jak dla mnie zachowywał się dziwnie i czuję, że będą z nim jeszcze jakieś kłopoty.

Jest jeden bohater którego bardzo polubiłam. Kenji. Jego poczucie humoru i cięty język bardzo mi odpowiadają. Lubię takie postacie. Podobnie jak w przypadku Warnera mam nadzieję, że w kolejnych częściach będzie się on pojawiał częściej.

Teraz przejdźmy do największej wady tej książki. Spodziewałam się dobrej dystopii, a dostałam słabą dystopię, ale za to dobry romans. Jedyne dystopiczne wątki w tej książce to zniszczony świat i dar Julii. TYLE. Praktycznie cała książka skupia się miłości bohaterów, która dla mnie była tylko pożądaniem. 

Dotyk Julii nie jest książką złą, jest to powieść bardzo średnia. Zdecydowanie nie polecam tej pozycji osobom, które nie lubią romansów. Powieść tą czyta się szybko, jest w niej wartka akcja. Pod koniec zaczęło robić się co raz ciekawiej, ale zakończenie nie jest porywające. Liczyłam na wiele i niestety się zawiodłam. Przeczytam następny tom, ale podejdę do niego z dużym dystansem.

Ocena:

6/10