Czy w każdej sytuacji należy bronić dziecka? O rasizmie we "Wszystko czego pragnęliśmy" Emily Giffin

Rasizm jest problemem często poruszanym i omawianym w mediach oraz internecie. Jednak nadal na świecie żyje mnóstwo ludzi, którzy nie potrafią zaakceptować osób o innym pochodzeniu. Wydawałoby się, że w takich sytuacjach otoczenie powinno reagować, ale czy zawsze tak jest? Niestety często ważniejsza staje się ochrona swoich bliskich, niż zwykła ludzka przyzwoitość.
Należy też pamiętać, że rasizm dotyka ludzi każdej rasy i w każdej nacji znajdą się rasiści. Wielu Europejczyków kojarzy to zjawisko z dyskryminacją wobec osób czarnoskórych, zapominając jednocześnie, że wśród ludzi rasy czarnej również można znaleźć ksenofobów. Tak, wśród tych ludzi też występuje niechęć wobec innych narodowości.

W powieści Emily Giffin mamy do czynienia z  naszego punktu widzenia z klasycznym przykładem rasizmu. Bogaty biały Amerykanin, obraża biedną pół Amerykankę, a pół Brazylijkę. Dzięki całej sprawie matka Fincha zaczyna rozumieć coraz więcej rzeczy i dostrzegać wady w swoim z pozoru idealnym życiu. W tle całego problemu przewijają się pieniądze, zmartwienia rodzinne oraz duchy przeszłości.

Na podstawie kilku cytatów postaram się omówić skalę problemu.

"-Poza tym... Z i e l o n a  k a r t a, Finch?! Serio?- dodałam
  - Oj mamo, to był tylko żart"
Ja jestem w stanie wiele zrozumieć. Czarny humor i te sprawy. Jednak to nie był żart. To było obrzydliwe zdjęcie z rasistowskim wydźwiękiem. Uwierzcie, że nie było w nim nic śmiesznego. Najgorsze jest to, że Finch nie potrafi okazać żadnej skruchy, nie widzi nic złego w swoim zachowaniu. Ten chłopak utwierdzany przez ojca w swoim przekonaniu, nie uważa, aby podpis, że dziewczyna, która ma geny brazylijskie "Dostała zieloną kartę" jest rasistowski. Nie no, skądże. Zero jakichkolwiek uprzedzeń. No i to co najważniejsze. Nie rozumie on, że skrzywdził Lyle, zawiódł ją. Smutne, że nawet w obliczu ludzkiej tragedii, niektórzy nie widzą swoich błędów.

"-Daj spokój, Nino. Nie przesadzaj. To zdjęcie nie było nieprzyzwoite. Ani rasistowskie"
Otóż nie, Kirk. To zdjęcie było zarówno nieprzyzwoite, jak i rasistowskie. Przecież nie ma nic obrzydliwego w zdjęciu pijanej dziewczyny, na którym widać jej pierś. Jeszcze z tym głupim "żartobliwym" podpisem. Właśnie w takich sytuacjach ludzka przyzwoitość powinna być ważniejsza niż obrona własnego dziecka. W sytuacjach, gdy ewidentnie ono zawiniło, zwłaszcza na takim polu, nie można go usprawiedliwiać.  Trzeba go ukarać i pokazać, że zachowało się chamsko i ordynarnie. Jednak Kirk, uważa że, studia jego syna są najważniejsze, a jego pieniądze załatwią wszytko. Przykre, że poprzez bogactwo stał się egoistą, dla którego inni ludzie nic nie znaczą i nie widzi nic złego w ich obrażaniu,

"Nie podobała mi się służalczość kelnerów ubranych w sztywne białe marynarki, wytworne pokoje pełne orientalnych dywanów i antyków oraz, przede wszystkim, wyłączenie skóra jego członków. Do 2012 roku nie było  wśród nich ani jednej czarnej osoby, natomiast obsługa niemal w pełni składała się z przedstawicieli mniejszości etnicznych. Choć trzeba przyznać- co zaznaczył Kirk- że wielu Afroamerykanów, których do niego zaproszono, po prostu odmawiało. Trudno im się dziwić."
 Struktura tego klubu dla bogaczy przypomina mi czasy sprzed wojny secesyjnej. Bogaty, biały pan i jego czarnoskóry niewolnik. Tylko wiecie, gdzie jest problem? Teraz mamy XXI wiek, a nie XIX. Wiele osób oddało życie, żeby znieść niewolnictwo, a jakieś snoby powracają do tego systemu. Mogłoby się wydawać, że te czasy bezpowrotnie minęły i ludzie są na tyle oświeceni, żeby taktować innych choć na zbliżonym do siebie poziomie, a jednak znajdzie się jeszcze banda kretynów, która uważa, że kasa czyni ich lepszymi. Niby ludzie bogaci, którzy ukończyli najlepsze szkoły na całym świecie, a nie rozumieją, że ludziom należy się szacunek bez względu na kolor skóry czy stan materialny. Pieniądze przemijają, rzeczy materialne dają tylko ulotne szczęście, za to czyste serce to dar, który nie każdy posiada, albo skutecznie go zagłusza.

"Dopóki z jej ust nie padło wyrażenie "koleś z getta".
 - Z getta? - Zdumiałam się- Caleb mieszka w mojej okolicy. 
 - Nie chodzi mi o to, gdzie mieszka- odparła. -Chodzi mi... o cały jego styl.
Nie wiem czy autorka owych słów wie, czym było getto i ile milionów niewinnych ludzi w nich zginęło. Najgorsze jest to, że styl Caleba nie był zły. Po prostu nie był podobny do tego jaki posiadali panicze z bogatych domów. Tylko, że taka błahostka jak ubrania, nie pozwala nikomu za obrażanie innych i w pewien sposób szydzenie z tragedii ludzkiej. A no i najważniejsze. Zapomniałam wspomnieć, że "koleś z getta" był czarnoskóry. Wtedy te słowa zdecydowanie mają wydźwięk rasistowski. Grace ewidentnie sugeruje, że styl Afroamerykanów jest gorszy i sugeruje Lyli, że zasługuje na kogoś lepszego.


Jak widzicie skala problemu jest ogromna. Może i wszystkie te zachowania nie są dosadne i prymitywne, ale w każdym słowie czuć pogardę. Emily Giffin w swojej powieści pokazała, że ludzie bogaci i wykształceni też potrafią być ociemniali i nietolerancyjni. Ich pieniądze najprawdopodobniej wyprały im mózg i zabiły wszelkie ludzkie odruchy. Mam nadzieję, że coraz więcej autorów powieści obyczajowych, będzie poruszać w swoich książkach problemy takie jak hejt czy właśnie rasizm. Może, dzięki temu jeszcze więcej ludzi otworzy oczy i zrozumie, że kolor skóry, czy majętność nie są wyznacznikami wartościowości człowieka.

PS. Na moim instagramie właśnie trwa rozdanie w którym można wygrać tę książkę :D