"Jedyna taka choroba"- E. Zdebska

Lisa pochodzi z małej Doliny Rosa, która kojarzy się zaściankowością i zacofaniem. Jednak dziewczyna jak i jej ukochane miejsce zamieszkania dostają szansę na zdobycie sławy. Okazuje się, że księżniczka Ailime zachorowała na nieznaną chorobę i to właśnie Lisa ma podjąć próbę jej wyleczenia. Czy bohaterce uda się odkryć tajemnice jaką skrywa następczyni tronu?

Autor: E.Zdebska

Tytuł oryginalny: -

Gatunek: Fantastyka młodzieżowa
Wydawnictwo: Alternatywne

Tłumaczenie: -

Liczba stron: 300

Rok wydania: 2019

Liso, proszę bądź poważna. Ucieczka nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem. 

Sięgając po książkę E. Zdebskiej nie miałam pojęcia czego się spodziewać. Opis brzmiał dość zachęcająco, a jako że, lubię wątki chorób i leczenia w powieściach uznałam, że ta pozycja może mi się spodobać. 

Styl autorki jest lekki, niczym nie wyróżnia się na tle innych. W książce pojawiło się klika błędów rzeczowych, nie były one jakieś bardzo rażące, ale jednak. 

Akcja powieści dzieje się na zamku i muszę przyznać, że został on ukazany cholernie stereotypowo. Bogate, piękne panny z wielkimi oczami (wszystkie dziewczyny poza główną bohaterką miały wielkie oczy) i niezwykle przystojni mężczyźni. Oczywiście wszyscy byli rozpieszczeni i nie posiadali żadnych zasad moralnych. Poza tym pojawił się też buntownik, który nie chce poddać się pragnieniom rodzica o idealnym małżonku. Stereotyp goni stereotyp.

Lisa jest irytująca. Nawet bardzo irytująca. Ta dziewczyna podejmuje tak nielogiczne decyzje, że to aż boli. Zachowuje się jakby całe życie spędziła w jakiejś dziczy. Ja rozumiem, że Dolina Rosa to nie metropolia, ale chyba była chociaż trochę cywilizowana. A do tego wszystkiego dochodzi jej cudowny sarkazm, którym się szczyciła i nikt go nie rozumiał. No w sumie się nie dziwię, bo był tak trochę słaby. Dodatkowo Lisa jest naiwna jak małe dziecko. Ufa prawie wszystkim ludziom, pomaga im narażając własne życie. No tak średnio to mądre. Ale, żeby nie było Lisa ma też jakieś plusy. Trzeba przyznać, że lekarka i zielarka z niej niezła. No i jest bardzo dobrą córką.

Fascynujące, że dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, że bycie z kimś nie powoduje automatycznie zatracenia siebie, nie rozwiązuje wszystkich problemów, nie zabiera słabości i braku wiary w siebie. Sprawia jednak, że przez życie idzie się łatwiej. Dużo łatwiej.

Kolejnym minusem tej powieści jest wątek miłosny wzięty znikąd, wciśnięty na siłę, bo jak to możliwe; książka młodzieżowa bez romansu? Mi naprawdę nie przeszkadzają takie fragmenty jeśli są zrobione z głową, bohaterowie zakochują się w sobie stopniowo, tak jak dzieje się to w życiu, a nie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. "Jedyna taka choroba" to książka w wielu aspektach przewidywalna i stereotypowa z najbardziej nudnym zakończeniem jakie można stworzyć. Nie powiem, że nie czytało mi się tej pozycji przyjemnie, ale nie było to nic co zapamiętam na dłużej. Książka E. Zdebskiej ma wiele wad, ale jeśli macie ochotę na jakąś niezbyt wymagającą pozycje, którą połknięcie w jeden wieczór to ta powieść się do tego nada.

Ocena:

5/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję