"Na przekór"- Agata Polte

Laura Piech nie miała łatwego życia. Ojciec opuścił ją, gdy była małą dziewczynką. Niedługo później odeszła też matka. Nastolatka przetrwała jedynie dzięki swojej babci, która ją przygarnęła i otoczyła matczyną opieką. Po 4 latach od wyjazdu matki Laura zaczyna w końcu mieć nadzieję na normalne życie. Ma przy sobie staruszkę, przyjaciela oraz dwójkę ukochanych zwierząt. Jednak nagle wszystko zaczyna się psuć. Czy dziewczyna poradzi sobie z przeciwnościami? Jak wiele będzie jeszcze w stanie znieść?

 Autor: Agata Polte

Tytuł oryginalny: -

Gatunek: New Adult
Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Tłumaczenie: -

Liczba stron: 294
Rok wydania: 2019

Pokazała, że by sprawić komuś ból, nie trzeba trzymać w ręce ostrza. I że nie potrzeba mroków, w których może się coś ukryć, o nie. Bo prawdziwy ból można było zadać za dnia, w blasku słońca. I nie było to zadrapanie pazurami potwora, ugryzienie jakiejś bestii czy inne bzdury - ale zwykłe kłamstwo, obłuda i zawiedzione zaufanie.

Po przeczytaniu opisu najnowszej książki Agaty Polte spodziewałam się przyjemnej a zarazem wstrząsającej historii. Pierwszą swoją rolę spełniła, z drugą niestety jest znacznie gorzej. Ale do tego jeszcze przejdziemy.

Autorka pisze prosto, wręcz bardzo prosto. Mi to jakoś szczególnie nie przeszkadzało, nie odczuwałam zbytnej infantylności, ale wiele osób może być zawiedzionych piórem autorki. Poza tym odnoszę wrażenie, że książka miała zawierać śmieszne anegdotki i porównania, ale ja nie uśmiechnęłam się chyba ani razu. Jak dla mnie było to sztuczne, bez jakiegokolwiek polotu.

Główna bohaterka. O niej można sporo napisać. Polte chciała pokazać ją w jak najlepszym świetle, jako idealną wnuczkę i cudowną przyjaciółkę. Niestety ja odebrałam ją zupełnie inaczej. Nie można zaprzeczyć, że Laura wiele przeszła, kochała swoją babcię ponad życie i robiła wszystko, żeby ułatwić życie schorowanej kobiecie.  Jednak w relacjach z rówieśnikami dziewczyna sobie nie radzi. Pomijając jej sarkazm, który akurat lubię , nie potrafi ona dostrzec swoich błędów. Obwinia innych przy czym wybiela siebie. No cóż. Trzeba obiektywnie stwierdzić, że ona też idealna nie jest i faktycznie w pewnych momentach można jej mieć serdecznie dość.

Wszystkie problemy ukazane w tej pozycji są niezwykle sztampowe i przewidywalne. Już od pierwszych stron przewidziałam, jakie komplikacje spotkają Laurę i ku mojemu niezadowoleniu autorka wprowadzała je jedno po drugim. Ja naprawdę nie wymagam dużo, ale chociaż trochę oryginalności nadałoby tej historii jakiegokolwiek charakteru, a tak powstała powieść jakich wiele, która nie wyróżnia się kompletnie niczym.

Tak wiele bliskich mi osób, które wpuściłam głęboko do swojego serca, rozdarło je, żeby się wydostać.

W pewnym momencie zagłębiania się w tą historię miałam cichą nadzieję, że chociaż wątek  miłosny ją uratuje. Z bólem serca muszę przyznać, że tak się nie stało.Wieź pomiędzy Laurą i jej ukochanym jest banalna, pozbawiona jakiejkolwiek iskry. Ja nie wymagam wielkich fajerwerków, ale do cholery, ten związek przypomina relację pomiędzy dwójką 15-latków, a nie bądź co bądź dojrzałymi ludźmi.

"Na przekór" okazała się sporym zawodem. Może nie spodziewałam się po niej zbyt wiele, ale otrzymałam jeszcze mniej.Powieść stworzona przez Agatę Polte jest do bólu banalna, pozbawiona polotu. W sumie można ją porównać do opowieści rodem z "Trudnych spraw" chociaż tam czasami zdarzają się bardziej oryginalne historie. Książkę czyta się szybko, można ją połknąć w jeden wieczór, ale na tym kończą się pozytywy.

Ocena:

3/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję