"Drogi Martinie"- Nic Stone

Justyce McAllister jest czarnoskórym, siedemnastoletnim chłopakiem. Wychowywał się on w dzielnicy o niezbyt pochlebniej opinii. Jednym z jego największych marzeń jest wyrwanie się z tego bagna. Jednak wszystko się komplikuje, gdy Justyce zostaje bezprawnie aresztowany przez białego policjanta. Właśnie wtedy bohater zaczyna zastanawiać się nad sprawiedliwością jaka rzekomo panuje w Stanach Zjednoczonych. Czy McAllister odnajdzie prawdziwego siebie?

Autor: Nic Stone

Tytuł oryginalny: "Dear Martin"

Gatunek: Young Adult
Wydawnictwo: NieZwykłe

Tłumaczenie: Mateusz Grzywa

Liczba stron: 200
Rok wydania: 2018

A nie przyszło Ci do głowy, że może wcale nie musisz nigdzie >>pasować<<? Ludzie, którzy piszą historię rzadko gdzieś >>pasują<<.

"Drogi Martinie" to książka poruszająca ostatnio dość głośny temat rasizmu. Właśnie z tego względu zdecydowałam się po nią zabrać. Byłam bardzo ciekawa w jakiej formie autorka przedstawi ten problem, zawłaszcza, że jest to bardzo cienka pozycja.

Nie do końca potrafię określić dlaczego, ale styl autorki bardzo mi przeszkadzał, mimo że, jest bardzo prosty. Jak na Young Adult przystało, Stone posługuje się młodzieżowym slangiem, ale dla mnie cała ta książka jest napisana bardzo ciężko i mi czytało się ją dość topornie, pomimo małej objętości.

Muszę przyznać, że nie do końca wiem co myśleć o tej pozycji. Przez cały czas czytania książki odnosiłam wrażenie, że większość wydarzeń jest odrealniona i wyolbrzymiona, jednak nie mogę tego do końca zweryfikować, bo nigdy nie byłam w Stanach Zjednoczonych.

(...) możesz wydobyć dzieciaka z bandyterki...ale nie możesz wydobyć bandyterki z dzieciaka. 

Jestem jednak pewna, że autorka chciała pokazać problem prześladowań, ale nie do końca jej to wyszło. Książka ma za zadanie ukazać, że nie każdy czarny jest zły, a jednocześnie robi z 90% białych ludzi rasistów bez serca, którzy nie widzą nic poza czubkiem swojego jasnego nosa. W moim odczuciu ta książka jest niezwykle krzywdząca, ma zapobiegać stereotypom, a jedynie je uwypukla. Na pewno pozytywem jest fakt, że Stone pokazała też złą stronę ciemnoskórych i przybliżyła skąd w główniej mierze biorą się te uprzedzenia.

Nie mogę nie wspomnieć o absurdzie procesu ukazanego w tej książce. Z tego co wiem, w sądzie nie powinno się wyciągać zdań z kontekstu, przerywać wypowiedzi  w momencie sobie korzystnym i nie dopuszczać świadka do słowa. Właśnie to dzieje się w tej pozycji.

Jestem pozytywnie zaskoczona, że w tej książce znajdziemy też wątek rasizmu wśród samych czarnych. Justyce zgrywa z siebie obrońcę wszelkich cnót, a sam nieraz uprzedzeniami się kierował, a jego matka jest po prostu typową rasistką. Ten wątek bardzo przypadł mi do gustu, bo zazwyczaj w wszelkich publikacjach poruszających ten temat, pomija się fakt, że czarnoskórzy również mogą mieć alergię na białych.

Ludzie często wyciągają więcej wniosków, gdy unikną zasłużonych konsekwencji, niż gdy poniosą karę. 

Pozycja ta ma się opierać na listach jakie pisze główny bohater do Martina Luthera Kinga. Justyce wprowadza w życie plan pod tytułem "Być jak Martin". Sam zamysł był świetny i miałam co do niego spore oczekiwania. Jednak i on okazał się nieudany. Zacznijmy od tego, że listów tych nie ma zbyt dużo, a po drugie one prawie nic nie wnoszą. McAllister opowiada w nim jedynie wydarzenia jakie go spotkały i zastanawia się co zrobiłby działacz na  rzecz zniesienia dyskryminacji na tle rasowym jednak nie dochodzi on do prawie żadnych konkluzji, przez co są one bezsensowne.

"Drogi Martinie" to książka z potencjałem, który nie został wykorzystany. Książka miała przeciwstawiać się uprzedzeniom i spełniła swoje zadanie jedynie w stosunku do czarnoskórych, a z ludzi białych zrobiła potworów bez serca. Ja rasizmu absolutnie nie popieram i wspieram walkę z nim, ale uważam że, tworzenie powieści w takiej formie, gdzie autorka wylewa gorzkie żale na prawie wszystkich ludzi rasy kaukaskiej nie jest dobre. Pomysł był, ale na tym się skończyło.

Ocena:

4/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję