Czy czytanie to powód do wstydu?

Czy mol książkowy ma się czego wstydzić? Czy czytanie książek, może być źle odbierane przez społeczeństwo? Czy ktokolwiek z nas ma prawo oceniać pasje innych ludzi?

Jakiś czas tamu wracając do domu, chcąc nie chcąc usłyszałam rozmowę dwóch nastolatków, która przebiegała mniej więcej w ten sposób:
-Bo wiesz stary. Kasia jest ładna i w ogóle, ale jest jeden problem. Czyta. Ogarniasz stary? CZYTA!
-Heehehe stary. Zabić to zanim złoży jaja.
-No masz rację hehehehe
W tym momencie nie wyolbrzymiam, bo owy dialog był na właśnie takim poziomie intelektualnym. Po usłyszeniu tych niezwykle wartościowych wypowiedzi zrodziła się w mojej głowie zagwozdka: "Czy czytanie to powód do wstydu". Szukałam odpowiedzi na to pytanie przez dłuższy czas, rozważałam wszystkie za i przeciw i zawsze uzyskiwana odpowiedź była taka sama. NIE. Czytanie nie jest niczym haniebnym. Pasja jak każda inna. Jeden lubi czytać, inny śpiewać, a kolejny zbiera etykiety po Coca-coli. I wiecie co? Chwała wszystkim tym ludziom, że mają pasję. Jakąkolwiek.  Problemem jest nie posiadanie żadnego hobby. Jeśli osoba w wieku siedemnastu lat odpowiada, że jej jedynym zainteresowaniem jest "picie z ziomkami" to coś tu jest nie tak, ale wróćmy do tematu książek. Czytanie nie czyni z nas ludzi lepszych, nie sprawia, że możemy się przez to wywyższać, ale nie jesteśmy też przez to gorsi. Nikt z nas nie ma prawa oceniać zainteresowań innych ludzi, niech każdy robi to co lubi i będzie szczęśliwy. Niestety duża część osób uważa, że ma jakiekolwiek prawo, aby wtrącać się w życie innych i narzucać im swoje zdanie. Oczywistym jest, że każdy z nas ma inne spojrzenie na świat, ale żadne z nich nie jest lepsze, ani gorsze.

To samo tyczy się rodzajów książek przez nas czytanych. Na książkowych grupach coraz częściej można spotkać się z opiniami, że jedynie klasyki są warte uwagi, a np. romanse czytają głupi podludzie. Takie bzdury piszą ludzie, którzy uważają się za wykształconych, bo owe klasyki czytają, tylko szkoda, że brak im kultury. Każdy z nas ma prawo czytać co chce, kiedy chce i ile chce. Jedni wymagają od książki intelektualnej głębi, a inni chcą się odstresować przy lekkiej powieści po ciężkim dniu pracy. I wiecie co? Oba te podejścia do czytania są dobre, dopóki nie narzucamy innym, że tylko nasz tok rozumowania jest dobry. Za to nikt nie ma prawa obrażać drugiego człowieka z tak błahych powodów.

Wrócmy do przytoczonego na wstępie dialogu. Na początku, po jego usłyszeniu, poczułam złość. Odebrałam to jako atak na moją osobę i zaczęłam się zastanawiać czy, aby na pewno warto otwarcie mówić, o tym, że czytam. Jednak potem powrócił mi zdrowy rozsądek i złość ustąpiła miejsca współczuciu. Współczuciu dla tych chłopców, którzy nie rozumieją, że powinniśmy przede wszystkim patrzeć na charakter drugiej osoby. Owszem. Pasje są bardzo ważne i definiują człowieka, ale są ludzie, którzy nienarzucającą ich innym. Skoro Kasia jest fajną dziewczyną to, jaki problem sprawia to, że czyta? Bo kumple będą się śmiać? Bo to niemodne i staroświeckie? Smutne jest to, jak łatwo potrafimy skreślić człowieka, bez żadnego wyraźnego powodu, kierując się jedynie uprzedzeniami i ogólnie przyjętymi normami. Zdaję sobie również sprawę, że niektórzy ludzie z książkowego świata potrafią odstraszyć od tego środowiska. Tak jak wcześniej wspominałam hejt na grupach czytelniczych leje się hektolitrami, a wszyscy ich członkowie są wielce inteligentni i myślą, że mogą się wpieprzać w cudze życie. Jest jednak masa normalnych moli książkowych, dla których czytanie jest pasją i możliwością miłego spędzenia czasu. I według mnie jest ich znacznie więcej niż wszystko wiedzących uczonych.

Kurde ludzie. Pamiętajcie jedno. Każdy człowiek zasługuje na szacunek. No dobra. Prawie każdy. Jednak na pewno pasja danego człowieka, a nawet jej brak nie jest powodem do okazywania pogardy. Dajmy ludziom żyć własnym życiem. Niech każdy czyta co chce, robi co chce i żyje jak chce. No i najważniejsze. Miejcie w dupie zdanie innych. W końcu co Was obchodzi opinia obcych Wam ludzi? Nie wstydźcie się swoich zainteresowań, głupie komentarze olejcie, a najlepiej obróćcie w żart. Żyjcie i dajcie żyć innym.